SOLUĞUNDA YAŞAMAK

Soluğunda yaşamak çiçek kokusu gibi
Beni... Öperken... Koklayışını... Şimdi nasıl özlüyorum; Bilemezsin! ..
Tamm kulağımın dibinde aldığın nefesin “içinde” oluşumu... Ve işte o derin nefesle içine doluşumu... Şu an nasıl da hissediyorum! ..
İçime... Şimdi içime uçan balonlar savruldu yine! ... Şimdi yine içimin göklerine başını sürüyor bu balonlar; mırıldayan pisiler gibi! .. Şimdi yine, boynumda titremeler duyuyorum... Terliyorum; buharlaşıp, solunmak isteyen buğular gibi! ..
İçimde; İçine ateş üflenmiş balonlar uçuyor yine! ..
İçimde ne varsa hepsi “seni” arıyor içimde ve hep bir ağızdan “seni” soruyor bana... Halbuki; “Ben” yokum! .. ..... Ben; Senin... Boynumun üstünden aldığın son derin nefesinle içine dolmuştum ya! .. Ve ben, hâlâ içinde esip durmaktayım ya... Öyle, değil mi? ..
İşte bu; Soluğunda yaşamak çiçek kokusu gibi! ..
İşte ben, belki de bunu özlemekteyim çılgınlar gibi... Yani, soluğunda yaşamayı çiçek kokuları gibi! .. ..... Bunun için özlüyorum beni öperken koklayışını... ..... Bunun için içimin göklerine başını sürüyor şimdi balonlar; mırıldayan kedi yavruları gibi! .. ..... Bunun için titriyor ve terliyorum; buharlaşıp, solunmak isteyen buğular gibi! ..
İçimde; İçine ateş üflenmiş balonlar uçuyor yine! .. ..... Ben... Beni öperken... Beni nasıl kokladığını hatırlıyorum. ..... Ben, şimdi nasıl özlüyorum bilemezsin beni koklayışını! .. Ve çiçek kokuları gibi soluğunda yaşamayı... Ve beni nefees nefes içine alışını.
İçimde; İçine ateş üflenmiş balonlar uçuyor yine! .. Ve ben çok özlüyorum; Soluğunda yaşamayı, çiçek kokusu gibi! ..

Şiir : Şair: Muammer Erkul