Bak işte geldin yine sol yanımda atıyorsun ey yâr!.. Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra. Ağız dolusu bağırmak istediğimde hep kalbim durdu nefesim tıkandı. İçimden çıkartamadım seni. Ne sesle ne de sözle. Bir parçam sesine takıldı gitti buralardan. Hani o yüreğini elime verdiğin heyecanlı sesin var ya işte o. Hep kulaklarımda çınlayan, yüreğimde atan sesin. Sen hep konuş, ben de dinleyim seni olur mu? Çünkü kelimeler seninle anlam kazanıyor, hayat senden dinleyince hayat oluyor. Ne olur konuş benimle… Hiç susma ey yâr!..
Bir parçam yüzünün güzelliğine takıldı. Tıpkı Züleyha’nın Yusuf’a vurulması gibi. O yüz süsledi bütün düşlerimi. Görmedi gözüm o yüzden başkasını ve görmeyecek bundan sonra da ey yâr!.. Takıldı kaldı gözlerim orada. Hayranlığım şimdi Züleyha misali benim de sana.
Ey yâr!... Şahit olsun gökteki ay, evrendeki güneş sensiz nefes alamadığıma… Bil ki ey yâr sensiz olan her yerde sürgündeyim. Sanma ki yaşıyorum ben buralarda. Çoktan düştüm yollara… Sende kalan yüreğime hicretteyim.
Sen benim hüzün yanımsın. Güneşin vurmadığı gölgede kalan yanım. Kimselerin bilmediği kendime sakladığım. En çok ayazda kalmış olup da rüzgara savuramadığım, alıp alıp defalarca sineme sardığım yanımsın. En çok kanayan yarama sarmaya çalıştığımsın. Sardıkça kanayan kanadıkça sardığımsın…
Sen benim hüzün yanımsın. Bakışına hasret kaldığım, sesine özlemle bağlandığımsın. Özlemim, hasretim, bakmaya doyamadığımsın. Bahtıma doğanımsın. Olmazsa olmazsımsın. Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim en çok da ağlayan, en çok da ağlatan yanımsın…Sen tarifi imkansız aşkımsın. Cansın… Candasın… Canımdan öte canımsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder