A'mâk-ı Hayal

Bu şuun, âlem
Bîsebat-u bîkıdem
Nerde Havva, Adem?
Varsa aklın ey dedem.

Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!

Yâd-ı mazi bahşeder
Hayf-ü âlâm-ü keder
Olma meşgul-i kader
Kimse kalmaz hep gider.

Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!

Sen gibi bir saile
Heyf değil mi gaile?
Olma meşgul hâl ile
Derd-i istikbal ile.

Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!

Bu hayatta yok vefa
Her günü derd-ü cefa
Sen, ey müştak-ı sefa
Ömrünü etme heba.

Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!

Kim bilir Ethem imiş
Bilmeyen sersem imiş
Gayesi bir dem imiş
Maadası hem imiş.

Dem bu demdir, dem bu dem!
Dem bu demdir, dem bu dem!*

Bu olaylar ve bu âlem ezelî ve ebedî değildir. Havva ve Adem nerede? Ey dedem! Aklın varsa an bu andır, an bu an. Geçmişi hatırlamak korku, ıstırap ve keder verir. Kaderle uğraşma. Çünkü kimse kalıcı değildir, herkes gidici­dir. An bu andır, an bu an. Senin gibi bir dilencinin dert ve sıkıntı ile uğraş­ması yazık değil mi? Şimdinin ve geleceğin derdiyle uğraşma! An bu andır, an bu an. Bu hayatta vefa yoktur, her günü dert ve eziyettir. Ey huzura can atan! Ömrünü boşa geçirme. An bu andır, an bu an. Bilen kimse Ethem imiş, bilmeyen ise sersem imiş. Ölüm sırasında hayat sadece bir nefesten ibaret olup, geride kalanlar dert ve keder imiş. An bu andır, an bu an. An bu andır, an bu an

A'MÂK-I HAYAL'den...

Hâsılım yok ser-i kûyunda belâdan gayrı

Hâsılım yok ser-i kûyunda belâdan gayrı Garâzım yok reh-i aşkında fenâdan gayrı Ney-i bezm-i gamem ey âh ne bulsan yele ver Oda yanmış kuru cismimde hevâdan gayrı Perde çek çehreme hicrân günü ey kanlı sirîşk Ki gözüm görmeye ol mâh-likâdan gayrı Yetti bî-kesliğim ol gâyete kim çevremde Kimse yok çizgine girdâb-ı belâdan gayrı Ne yanar kimse bana âteş-i dîlden özge Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı Bozma ey mevc gözüm yaşı habâbın ki bu seyl Koymadı hiç imâret bu binâdan gayrı Bezm-i aşk içre Fuzûlî nice âh eylemeyem Ne temettu' bulunur neyde sadâdan gayrı Fuzuli Şiirin günümüz Türkçesiyle açıklaması 1. (Ey sevgili) sokağının sonunda (yani senin yanına varmakla) belâdan başka elde edeceğim bir şey yok; aşkının yolunda yok olup gitmekten başka bir hedefim yok. 2. Ey âh! Gam meclisinin ney’iyim, ateşe yanmış kuru vücudumda arzudan başka ne bulursan savurup dağıt. 3. Ayrılık günü yüzüme perde çek ey kanlı gözyaşı! Ki gözüm o ay yüzlüden başka bir şey görmesin. 4. Kimsesizliğim o noktaya vardı ki, çevremde belâ girdabından başka dönen kimse yok. 5. Bana, ne gönül ateşinden başka kimse yanar, ne de esen rüzgârdan (doğu rüzgârından) başka kimse kapımı açar. 6. Ey dalga, gözümün yaşının üzerindeki hava kabarcıklarını bozma, ki onun şiddetli akışı bu gözden başka hiç bir şeyi sağlam bırakmadı. 7. Fuzuli! Aşk meclisinde nasıl olur da âh etmem? Ney'in sesten başka ne kazancı olabilir ki?

Cibilliyet mi Eğitim mi ?

Cibilliyet mi Eğitim mi ?

padişah vezire sormuş: vezir! demiş

-eğitim mi ön...emli cibiliyet (soy-sop-mezhep) mi?

vezir düşünmeden cevap vermiş:

-cibiliyet padişahım.

padişah memleketin her yerine tellallar çağırtmış.

-duyduk duymadık demeyin en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın...

en iyi hayvan eğiticisi padişahın huzuruna çıkarılmış.

padişah hayvan eğiticisine sormuş:

-bir kediye tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?

-altı ayda öğretirim padişahım.

altı ay dolmuş, huzura alınmış.

padişah:

-öğrettin mi?

-öğrettim padişahım.

saray erkanı toplanmış, kedi elinde tepsi servis yapmaya başlamış, tam vezirin önüne gelmiş; padişah yine vezire sormuş: vezir! demiş.

-eğitim mi önemlidir cibiliyet mi?

vezir padişahın sorusuna cevap vermeden önce cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. tabi altı aylık eğitimde boşa gitmiş.

vezir cevap vermiş.

-cibiliyet padişahım.

Önüne bir fare düştüğünde, eline bir fırsat geçtiğinde çıkarları için vatanını satmaktan, milletini harcamaktan tereddüt etmeyecek eğitimli büyük kedilerden Allah bu memleketi, bu milleti muhafaza kılsın.

Alın Size Kıssadan Hisse