GÖNÜL MABEDİM

GÖNÜL MABEDİM

Gönül ufkun da doğan sabah olsam.
Martıları dinlediğin kulağına nağme olsam.
İçine çektğin rüzgarın meltemi ben olsam.
Ayak bastığın yolların tozu, izi olsam.
Yüreğinde ki tohumun filizi , fidanı ben olsam.
Gözlerinde yaş dudakların da tebessüm olsam.
Mutluluk avuçların da
Ellerini öpüp koklasam.
Ölesiye özledim.
İçimi ısıtan sıcacık bakışlarını.
Dünyada bir tek benmişim gibi hissettirdiğin anları.
Zaman aksa geriye O eşsiz anları yaşasak yine,
Mümkünmü söyle sevdiğim söyle.
Sen sustukça korkuyorum unutulmaktan
Seven yıkılır hatıralarda kalmaktan
Anı değil taptazesin içimde
Doğan güneşin tazeliği gibi,sadesin hislerim de
Ben yalansız , riyasız sevdim seni.
Çorak bir çöldü gönlüm
Sen açmadan içimde
Şimdi ise
Her mevsimi yaşamak seninle
Doluyum ölesiye
Hani bir mübarek geceydi
Hatırlarmısın
Melekler gül yerine yüreğimi koysunlar avuçlarına demiştin!
O gün,
Bu gün,
Yüreğin ellerimde.
Sen ise gönlümün taa içinde...

20/10/2007 Saat 00 Cumartesi.

Zamansız yaşanan sevdalara